آیت الله بهجت هر روز به زیارت حضرت معصومه(س) می‌رفت و برای رفتن به زیارت، راه‌های پنهان و خلوت را انتخاب می‌کرد و از حاشیه خیابان نمی‌رفت.

به گزارش پایگاه تحلیلی عترتنا / مراجع معظم تقلید: مرکز تنظیم و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی بهجت با ذکر گزیده ای از از خاطرات حجت‌الاسلام‌ والمسلمین علی بهجت فرزند ایشان با عنوان «زائر همیشگی» درباره سیره این عالم ربانی در زیارت حضرت معصومه(س) منتشر نموده که ضمن تسلیت سالروز وفات شهادت گونه حضرت معصومه(س) در ادامه از نظرتان می گذرد.

حضرت آیت‌الله بهجت از همان اوایل سکونت در قم، هر روز به زیارت حضرت معصومه(س) می‌رفت و برای رفتن به زیارت، راه‌های پنهان و خلوت را انتخاب می‌کرد و از حاشیه خیابان نمی‌رفت. حتی برای پرهیز از روبه‌رو شدن با کسبه و عابرین، اگر مغازه‌ها باز بود و در خیابان‌ها رفت‌وآمد بود، راه را دورتر می‌کرد. از کوچه‌پس‌کوچه‌هایی که الان داخل شبستان حرم قرار گرفته است، می‌گذشت و از دری که در کوچه شش متری (خیابان موزه) قرار داشت و خیلی پرت و خلوت بود به حرم می‌رفت و از همان راه هم برمی‌گشت. فقط در اوقاتی که مغازه‌ها تعطیل و خیابان خلوت بود، از پیاده‌رو حرکت می‌کرد. ایشان حتی از اینکه صاحبان مغازه‌ها سلام و احترام کنند هم اجتناب می‌کرد.

ایشان خیلی بر این نکته اصرار داشت که نه‌تنها در حرم‌های ائمه، بلکه در حرم فاطمه معصومه(س) هم نباید صدا را بلند کرد. می‌فرمود: بسپرید که در حرم فریاد نزنند. صدا بلند نکنند. ملائکه در حال طواف هستند و از صدای بلند اذیت می‌شوند. مقصودشان همین فریادهایی بود که برخی بلند می‌کردند؛ مثلاً همین که برخی فریاد می‌کشند: «صلوات بلند ختم کن». می‌خواستند هر کسی در حال خودش باشد. می‌گفتند: برخی در همین‌جا متوجه می‌شوند که حاجاتشان برآورده می‌شود.

*مرکز تنظیم و نشر آثار ایشان